Zastosowanie pozycjonerów w aplikacji zrobotyzowanej uwarunkowane jest koniecznością zmiany pozycji detalu podczas wykonywanego procesu. Pozycjonery możemy podzielić na różne kategorie:

– ze względu na przeznaczenie (pozycjonery spawalnicze, handlingow’e, itp.);

– ze względu na typ ruchu (pozycjonery liniowe, pozycjonery obrotowe, pozycjonery synchroniczne, pozycjonery indeksacyjne);

– ze względu na ilość osi ruchu (pozycjonery jednoosiowe, pozycjonery dwuosiowe/wieloosiowe, itp.)

Czynnikiem, który nie warunkuje ale również bywa kluczowy dla potrzeby zastosowania pozycjonera jest optymalizacja obszaru pod stanowisko zrobotyzowane. Dzięki zastosowaniu pozycjonerów (najczęściej indeksacyjnych) możemy tworzyć:

– stoły obrotowe dla stacji roboczych, dzięki którym praca robota i operatora może być prowadzona równolegle;

– strefy buforowe, dzięki którym możemy dostarczyć do stanowiska większą ilość detali;

– stacje na których realizowane jest kilka procesów/etapów bez konieczności rozładunku/załadunku między procesami/etapami.